Gecertificeerde neus

Emissies van houtstook lastig te meten

Emissies van schadelijke stoffen door houtstook zijn in de praktijk erg lastig te meten. Er bestaan wel referentiemeetnormen voor diverse schadelijke stoffen, maar die methoden zijn nauwelijks toepasbaar in de particuliere ontluchtingskanalen en/of in de buitenlucht. Deze methoden zijn toegespitst op industriële situaties. Het is aannemelijk dat de geurconcentratie toeneemt met de toename van schadelijke stoffen,  bijvoorbeeld als gevolg van slecht stookgedrag. In hoofdstuk 7 van het Kennisdocument van de STAB staat geur als maatstaf uitgebreid beschreven.

Het meten van geur in de leefomgeving is met de huidige modelkennis en meettechnieken voorlopig niet mogelijk, maar met de menselijke neus is wél veel mogelijk. Het is wel verstandig om dit organoleptisch (reuk)vermogen van bijvoorbeeld een toezichthouder aantoonbaar te controleren en te toetsen. Dit voorkomt discussie over de waarneming(en) vanuit bevoegd gezag.

Er zijn 3 geurlaboratoria in Nederland die geurtesten afnemen.

Bandbreedte reukvermogen toezichthouder

Een toezichthouder met een zeer goed ontwikkeld reukvermogen (lage geurdrempel) is niet geschikt om situaties te beoordelen in de leefomgeving. Andersom is een toezichthouder met een hoge geurdrempel eveneens niet geschikt. In beide situaties representeert de individuele waarneming niet de ‘gemiddelde neus’.

Als de individuele geurdrempel van de toezichthouder ligt tussen de geformuleerde bandbreedte, dan is het reukvermogen van de toezichthouder ‘geschikt’ om (onaanvaardbare) geurhinder organoleptisch vast te kunnen stellen. Er kan dan aanvullend in lokaal beleid worden vastgesteld hoe vaak zo’n waarneming gedaan moet worden voordat repressief handelen nodig is. Bijvoorbeeld:

• streng beleid: bij elke constatering
• minder streng: bij x waarnemingen over verschillende dagen

Slim inzetten van geteste toezichthouders

Als er meerdere toezichthouders worden getest, kunnen deze toezichthouders (bij hardnekkige klachtensituaties) ‘slim’ worden ingezet op basis van de vastgestelde individuele geurdrempels. Een toezichthouder met een lage geurdrempel is bijvoorbeeld zeer geschikt voor bronduiding/lokalisering. Een toezichthouder met een minder sterk reukvermogen kan erg nuttig zijn bij de beoordeling van hinder bij de melder(s). Het reukvermogen moet wel acceptabel zijn binnen de gedefinieerde bandbreedte.